Auto-immuunziekte
Auto-immuunziekten ontstaan doordat het immuunsysteem zich gaat richten tegen het eigen lichaam. Het immuunsysteem gaat lichaamseigen cellen en stoffen zien als lichaamsvreemd en gaat deze aanvallen. Het kan tegen het hele lichaam zijn of een gerichte aanval tegen een specifiek orgaan in het lichaam. Vaak is de precieze oorzaak, waarom het immuunsysteem deze lichaamseigen cellen of stoffen aanvalt, niet gekend. Enkele auto-immuunziekten zijn hieronder uitgelegd.
Diabetes mellitus type 1
Het immuunsysteem gaat de β-cellen van de pancreas vernietigen. Deze cellen zorgen voor de productie van insuline, waardoor er weinig of geen insuline meer wordt geproduceerd. Patiënten moeten hun glucosehalte in het bloed regelmatig controleren en injecties met insuline zijn noodzakelijk om het glucosegehalte op peil te houden.
Multiple sclerose (MS)
is een chronische aandoening van het centraal zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg). De beschermende isolatielaag (het myeline) rond de zenuwvezels wordt aangetast door het eigen immuunsysteem. Hierdoor wordt de geleiding van zenuwimpulsen verstoord waardoor symptomen zoals krachtverlies, gevoelsstoornissen, coördinatiemoeilijk-heden en vermoeidheid kunnen optreden. In de hersenen en het ruggenmerg van deze patiënten gaan op meerdere plaatsen lesies (letsels) ontstaan (zie MRI-beeld).
Reumatoïde artritis
of chronische gewrichtsreuma is een chronische ontsteking van het synovium (slijmvlies) in gewrichten. Dit leidt tot afbraak van het kraakbeen en uiteindelijk ook het bot. Patiënten hebben symptomen zoals pijn, zwelling en stijfheid in de gewrichten. Vaak zijn de gewrichten van de handen en voeten aangetast, maar het kan ook voorkomen in alle andere gewrichten. De ziekte kan zich ook uitbreiden naar de nieren, de huid, de bloedvaten en de ogen.
PHILIPPE DESMAZES/AFP
Ziekte van Crohn
is een chronische ontstekingsziekte van het maag-darmkanaal. De slijmvliezen van, meestal, de dunne en dikke darm worden aangetast. Het kan een zeer snel verloop hebben, waarbij andere delen van de darm in een vlug tempo worden aangetast, of een traag verloop waarbij er weinig klachten zijn en de patiënt nauwelijks behandeling nodig heeft.
Psoriasis vulgaris
is een chronische huid-aandoening. Het immuunsysteem stimuleert de hoorncellen van de opperhuid om zich sneller te vermenigvuldigen, waarna ze zich opstapelen en letsels vormen. Typische symptomen zijn roodachtige vlekken op de huid die bedekt zijn met schilfertjes en kunnen jeuken, barsten en bloeden. De aandoening kan beperkt blijven tot enkele vlekjes of grote delen van het lichaam bedekken.
Bij bijna 30% van de psoriasis-patiënten worden ook de gewrichten aangetast. Men spreekt dan van psoriasis artritis.
